Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

ΥΠΟΤΡΟΦΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΑΙΒΑΤΖΙΔΟΥ




Το Υπουργείο Παιδείας , Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Τουρισμού, ανακοίνωσε την προκήρυξη τριών [3] υποτροφιών, χωρίς διαγωνισμό, για προπτυχιακές σπουδές εσωτερικού, ακαδημαϊκού έτους 2010-2011, από τα έσοδα του κληροδοτήματος "Σπύρου Αϊβατζίδου".
Οι υποτροφίες χορηγούνται σε φοιτητές και φοιτήτριες των πανεπιστημίων της χώρας καθώς και των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τεχνολογικού τομέα της χώρας.
Οι υποψήφιοι πρέπει να παρουσιάζουν οικονομική αδυναμία και να προέρχονται από γονείς ή παππούδες από τους οποίους και οι δύο ή και ο ένας έλκουν την καταγωγή τους κατά σειρά προτίμησης από: α) την τέως κοινότητα του χωρίου Νήσος (Νης) της Τουρκίας, β) την τέως επαρχίας Πισιδίας γ) το νομό ή την ευρύτερη διοικητική περιφέρεια όπου υπάγεται η επαρχία Πισιδίας δ) την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ασίας και ε) ελλείψει των προηγούμενων από την ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης
Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος στη διαδικασία επιλογής μπορούν από τις 27/7/2012 μέχρι 26/9/2012
1. Να υποβάλλουν, κατά τις εργάσιμες ημέρες, τις αιτήσεις τους με τα δικαιολογητικά το υπουργείο παιδείας σε ένα από τα εξής γραφεία:
-Στο γραφείο κληροδοτημάτων (αριθ. αφ. 2045, 2ος όροφος) κατά τι ώρες υποδοχής του κοινού 12.00-15.00
-Στο γραφείο πρωτοκόλλου (αριθ. γραφ. 0044, στο ισόγειο) κατά τις ώρες υποδοχής του κοινού 09.00-15.00
2. Να αποστείλουν τις αιτήσεις τους με τα δικαιολογητικά ταχυδρομικά, το αργότερο μέχρι και την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων με συστημένη επιστολή ή ταχυμεταφορά στην εξής ταχυδρομική διεύθυνση: Υπουργείο Παιδείας Δ/νση Διοικητικού, τμήμα Διαχ/σης και Μισθ/σίας, Γραφείο κληροδοτημάτων (αριθ. γραφ. 2045, 2ος όροφος)

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα: http://www.minedu.gov.gr/prokhryxeis-diagwnismoi-ypotrofies/ypotrofies-klirodothmata/27-07-12-prokiryksi-epilogis-trion.html

ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ



Η Ελβετική κυβέρνηση προσφέρει υποτροφίες αριστείας σε ξένους επιστήμονες και καλλιτέχνες για το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014. 
Οι υποτροφίες διακρίνονται σε
  • Υποτροφίες Έρευνας
  • Μεταδιδακτορικές Υποτροφίες
  • Υποτροφίες για σπουδές στις Καλές τέχνες 
  • Υποτροφίες για Bachelor ή Master δεν είναι διαθέσιμες.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: 31/10/2012

Πληροφορίες ειδικά για τις προσφερόμενες υποτροφίες για την Ελλάδα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.sbf.admin.ch/htm/themen/bildung/stipendien/eskas_laender/greece_en.ht

ΝΕΑ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑιΡΙΑ ΧΑΜΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ



Στις 15 Ιανουαρίου 2013 αναμένεται να ξεκινήσουν οι πτήσεις της νεοϊδρυθείσας αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους HellasAirlines, που θα έχει τη βάση της στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.

Όπως ανήγγειλε ο πρόεδρος της εταιρείας, πιλότος Βασίλης Ραλάκης, οι τιμές των εισιτηρίων θα είναι χαμηλές και η μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο θα είναι δωρεάν.

Ενδεικτικά ανέφερε πως η τιμή του εισιτηρίου για την πτήση για Αθήνα μετ' επιστροφής θα είναι στα 50 ευρώ και για το Ηράκλειο στα 80, ενώ για προορισμούς εξωτερικού, όπως η Ρώμη, στα 120.

Συγκεκριμένα, οι πτήσεις εσωτερικού θα είναι προς και από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Ηράκλειο, Γιάννενα και Σκιάθο, ενώ για το εξωτερικό αναμένεται να υπάρξουν πτήσεις για Ρώμη, Μαδρίτη, Λονδίνο, Παρίσι, Μόσχα και αλλού.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ


Μια εντυπωσιακή «παιδική χαρά» εν είδει υπαίθριου γυμναστηρίου άνοιξε τις πόρτες της για πρώτη φορά στο Hyde Park του Λονδίνου, προσφέροντας μοναδικές στιγμές διασκέδασης και άσκησης σε συνταξιούχους.
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
Σε μια προσπάθεια των γιατρών αλλά και των κοινωνικών υπηρεσιών να «σηκώσουν» τους ηλικιωμένους από τους καναπέδες, οι Δημοτικές Αρχές επέλεξαν έναν πρωτότυπο και αρκετά… δελεαστικό τρόπο! Τοποθέτησαν μηχανήματα γυμναστικής στο πάρκο, δίνοντας τη δυνατότητα σε άτομα από 60 ετών και πάνω να τα χρησιμοποιήσουν όποτε θέλουν.
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
Η πρωτότυπη «παιδική χαρά» διαθέτει εξοπλισμό εκγύμνασης τελευταίας τεχνολογίας, προσφέροντας μια σειρά από ασκήσεις που θα βελτιώσουν τη δύναμη και την ευελιξία των ηλικιωμένων, για περισσότερη ευεξία και υγεία στα επόμενα χρόνια της ζωής τους.
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
«Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι είναι αρκετά δύσκολο να μπουν στη διαδικασία ενός προγράμματος γυμναστηρίου. Οι περισσότεροι ξεκινούν και στη συνέχεια τα παρατάνε. Όταν, όμως, η γυμναστική γίνεται μέσα σε μια παιδική χαρά, σε έναν υπαίθριο χώρο, τότε όλα αλλάζουν», λέει ένας εκ των υπευθύνων του προγράμματος.
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
Η «παιδική χαρά» κόστισε περίπου 50.000 λίρες και διαθέτει έξι μηχανήματα γυμναστικής για όλα τα γούστα. Η ιδέα ενθουσίασε τους Λονδρέζους συνταξιούχους, οι οποίοι δεν άργησαν να γίνουν φαν της καθημερινής άθλησης.
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
«Ο χώρος μού θυμίζει τη χαρά του παιχνιδιού της παιδικής μου ηλικίας, ενώ παράλληλα… σφίγγω τους πλαδαρούς κοιλιακούς και τους μηρούς μου», λέει χαριτολογώντας μια ηλικιωμένη… αθλήτρια!
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!
perierga.gr - Η πρώτη "παιδική χαρά" για συνταξιούχους!

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Aegean Regatta 2012 - 3η ημέρα

ΠΑΠΥΡΟΣ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ




Αρχαίος πάπυρος που περιέχει το έργο του Ησιόδου «Έργα και Ημέραι»και βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, βρίσκεται σήμερα σε ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία.Ο πάπυρος αυτός χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ., αποτελείται από δύο τμήματα και είναι γραμμένος με ελληνικά μεγάλα γράμματα, όπως συνηθιζότανε στη γραφή των παπύρων.
Το κείμενο είναι γραμμένο σε μία στήλη που αποτελείται από 13 γραμμές.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, φαίνεται να είναι αντίγραφο του έργου του Ησιόδου που βρισκόταν στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Πρόκειται για μοναδικό εύρημα και από τα ελάχιστα τόσης παλαιότητας με ποιήματα του Ησιόδου.
Σύμφωνα με την ανάλυση που έγινε στο κείμενο, στην γραμμή 363 του παρόντος χειρογράφου, υπάρχει μια παραλλαγή του κειμένου, η οποία δεν καταγράφεται αλλού.
Ωστόσο, οι αναλυτές δεν μας έδωσαν την εικόνα αυτής της παραλλαγής.
Υπενθυμίζεται ότι ο Ησίοδος είναι ο δεύτερος ποιητής μετά τον Όμηρο και χαρακτηρίζεται από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς ως ο ποιο δημοφιλής επικός ποιητής της Ελλάδας.
Στην Αίγυπτο, όπου έλαμψε ο ελληνικός πολιτισμός, έχουν βρεθεί και άλλοι πάπυροι οι οποίοι περιείχαν ποιήματα του Ησιόδου αλλά είναι νεωτέρας περιόδου (από το 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τον 1ο μ.Χ. αιώνα).

ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ





Μία ακόμα μεγάλη διάκριση για την Πολεμική Αεροπορία και την Ελλάδα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου της, του επισμηναγού (Ι) Xαράλαμπου Εσκίογλου: Είναι ο μοναδικός πιλότος Αεροπορίας μέλους του ΝΑΤΟ που συμμετέχει στην ΤLP ως εκπαιδευτής, όπου εκλέχθηκε από τους συναδέλφους τους όλων των χωρών του ΝΑΤΟ, ως ο καλύτερος εκπαιδευτής σε αποστολές αέρος-αέρος (αερομαχίες) και ταυτοχρόνως, ο καλύτερος εκπαιδευτής σε αποστολές κρούσης αέρος-εδάφους!

Αλλά το πραγματικά εξαιρετικό (έστω και αν είναι σπανιότατο να εκλέγεται κορυφαίος εκπαιδευτής και στις αποστολές air-to-air και air-to-ground) είναι ότι ο Έλληνας πιλότος κερδίζει αυτή την διάκριση για tρίτη σειρά εκπαιδευόμενων στην TLP. Αυτό, απλώς δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία των ΤLPs και καταδεικνύει την ποιότητα των Ελλήνων πιλότων, αλλά και των Ελλήνων γενικότερα.

H ΤΡΟΥΦΑ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ





Η τρούφα είναι ένα μανιτάρι, που μεγαλώνει κάτω από το έδαφος (5-30 cm), συμβιώνοντας με το ριζικό σύστημα ορισμένων δένδρων (αριά, πουρνάρι, βελανιδιά, ρουπάκι, οστρυά, πεύκο, γαύρο κ.λ.π.) Δένδρα δηλαδή της άγριας χλωρίδας της χώρας μας, αλλά και της μεσογειακής λεκάνης γενικότερα, μιας και τα είδη αυτά των δένδρων είναι κοινά σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα κ.λ.π.
Το άρωμά της είναι θεσπέσιο, όπως και η γεύση που δίνει στα φαγητά, στα οποία χρησιμοποιείται. Η κατανάλωσή της σαν έδεσμα, αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς, κυρίως όμως για τις αφροδισιακές της ιδιότητες, είναι γνωστή από πολύ παλιά (Σουμέριοι, Θεόφραστος, Διοσκουρίδης κ.λ.π.).
Το μέγεθός της ποικίλλει, από αυτό του ρεβιθιού, έως αυτό του πορτοκαλιού, ή και μεγαλύτερο ακόμη και είναι σκληρή όπως η πατάτα. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες που ωριμάζουν σε διαφορετικές εποχές του χρόνου.
Η καλλιέργειά της είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΦΥΣΙΚΗ (ούτε καν βιολογική) και κινείται σε 4 άξονες:
Δεν είναι υδροβόρα, μιας και απαιτεί το ελάχιστο νερό που θα χρειαζόταν οποιαδήποτε καλλιέργεια (σκεφθείτε τι απαιτήσεις σε νερό έχει ένα πουρνάρι: μηδαμινές).
Δεν χρειάζεται λιπάσματα (αναλογισθείτε την επιβάρυνση του υδροφόρου ορίζοντα από νιτρικά).
Απαγορεύεται η χρήση φυτοφαρμάκων και μυκητοκτόνων, αφού αυτό που στην ουσία καλλιεργούμε, είναι ένας μύκητας.
Ο τέταρτος άξονας είναι σύνθετος: 1. Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες χωράφια (στην κυριολεξία χιλιάδες), των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν, λόγω του ότι μένουν και εργάζονται σε μεγάλα αστικά κέντρα, πολύ μακριά δηλαδή. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα, ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα, να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας, δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή, ο οποίος μπορεί να ασχολείται με την φυτεία του, όποτε αυτός ευκαιρεί, δίνοντας του ταυτόχρονα και την ευκαιρία να επισκέπτεται την γενέτειρά του.
Να σημειώσουμε εδώ ότι: εφόσον η συγκεκριμένη έκταση κατέχεται νόμιμα από τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη της, με μια απλή κοινοποίηση στο δασαρχείο της περιοχής του, αποτρέπει το ενδεχόμενο να χαρακτηρισθεί -κάποια στιγμή- η συγκεκριμένη έκταση ως δασική.



Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΣ : ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ


Τι εγραψαν οι εφημεριδες

ΑΡΚΤΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΟΤΙΑΣ ΚΙΝΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΟΥΝ




του Γ. ΦΙΛΗ 

Τι το κοινό έχουν η Αρκτική, η θάλασσα της Νότιας Κίνας και η Ανατολική Μεσόγειος; Πολύ απλά σε αυτές τις τρεις περιοχές «παίζεται» το Μεγάλο Παίγνιο για τη παγκόσμια κυριαρχία του 21ου αιώνα με κύριο «λάφυρο» τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που βρίσκονται στις συγκεκριμένες περιοχές, αλλά και κυρίαρχο το «εργαλείο» για την κατίσχυση έναντι των αντιπάλων για την ανακήρυξη και φυσικά υπεράσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) εκάστου κράτους. Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν θα μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα από μία επίκαιρη ανάλυση του Μαρκ Λάντλερ (Mark Landler) ο οποίος καλύπτει το ρεπορτάζ του Λευκού Οίκου για λογαριασμό των New York Times.
Ο Μ. Λάντλερ αναφέρει χαρακτηριστικά πως κάτι το περίεργο συμβαίνει στον πλανήτη την τελευταία περίοδο, αφού «θα μπορούσε να φανεί παράξενο στην εποχή του κυβερνοπολέμου και των μη επανδρωμένων αεροσκαφών» πως «το νεότερο μέτωπο μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας είναι μία τροπική θάλασσα, όπου το δέλεαρ της εξόρυξης υδρογονανθράκων έχει οδηγήσει σε μία τριβή όμοια με αυτή της «διπλωματίας των κανονιοφόρων» τον 19ο αιώνα». Ο συγγραφέας λοιπόν αναφέρει με χαρακτηριστικό τρόπο πως παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας η οποία οδηγεί σε συγκρούσεις «δια αντιπροσώπου», οι διεθνείς σχέσεις φαίνεται να κάνουν άλματα προς τα πίσω, αφού γυρνάμε στις άγριες εποχές της άμεσης απειλής χρησιμοποίησης ή χρησιμοποίησης βίας η οποία χαρακτήρισε τον 18ο και τον 19ο αιώνα. 
Το πρώτο παράδειγμα που χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη ανάλυση είναι η περίπτωση της θάλασσας της Νότιας Κίνας, στην οποία έχουμε την άμεση αμερικανική εμπλοκή, και όχι μόνο, με τη Κίνα, αναφορικά με τον έλεγχο μεγάλων υδάτινων περιοχών για τις οποίες ερίζουν κράτη τα οποία έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ. 
Σύμφωνα λοιπόν με τον συγγραφέα η κυβέρνηση Ομπάμα μπλέχτηκε για πρώτη φορά στα «επικίνδυνα νερά της θάλασσας της Νότιας Κίνας τον προηγούμενο χρόνο όταν η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον δήλωσε – κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης γεμάτης ένταση μεταξύ των κρατών της Ασίας στο Ανόι – πως η Ουάσιγκτον «θα ενώσει τις δυνάμεις της με το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες, και όλες εκείνες τις χώρες οι οποίες αντιστέκονται στα σχέδια του Πεκίνου να κυριαρχήσει στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή». Η Κίνα όπως ήταν φυσικό «εξοργίστηκε από αυτό το οποίο θεωρήθηκε ως απροκάλυπτη αμερικανική εμπλοκή σε ένα ζήτημα το οποίο δεν την αφορά».
 
Αμέσως μετά την αναφορά στα τεκταινόμενα στη θάλασσα της Νότιας Κίνας γίνεται η αναφορά-σύνδεση με τα τελευταία γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο. «Η αναμενόμενη αποφασιστική αναμέτρηση στη θάλασσα της Νότιας Κίνας η οποία αντανακλά εποχές του 1800, για να μην αναφέρουμε τον Ψυχρό Πόλεμο», αναφέρεται στο συγκεκριμένο άρθρο «προλογίζει ένα νέου είδους θαλασσίου πολέμου, του είδους εκείνου το οποίο εκτυλίσσεται από τη Μεσόγειο θάλασσα έως την Αρκτική, όπου ενεργοβόρες οικονομικές δυνάμεις, νέοι προσβάσιμοι υποθαλάσσιοι θησαυροί, καθώς και κλιματικές αλλαγές συνωμοτούν στην αναζωπύρωση ενός ανταγωνισμού για την κυριαρχία των θαλασσών για τον 21ο αιώνα». Σύμφωνα με τον Μ. Λάντλερ, «η Κίνα δεν είναι μόνη της αναφορικά με τις θαλάσσιες φιλοδοξίες της» αφού στην άλλη άκρη της Ευρασίας «...η Τουρκία συγκρούεται με τη Κύπρο και έχει αναζωπυρώσει την ένταση με την Ελλάδα και το Ισραήλ αναφορικά με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου τα οποία βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο».
 
Ταυτοχρόνως, για να συμπληρωθεί το γεωπολιτικό παζλ όμοιες καταστάσεις αναμένεται να εκτυλιχθούν και στην Αρκτική, αφού «αρκετές δυνάμεις όπως η Ρωσία, ο Καναδάς, και οι ΗΠΑ φαίνεται να εποφθαλμιούν τον Αρκτικό, όπου το λιώσιμο των πάγων ανοίγει νέους θαλάσσιους δρόμους, ενώ η βασανιστική πιθανότητα για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων υδρογοναθράκων βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα».
 
Είναι προφανές πως το «τρίγωνο του διαβόλου» Αρκτική-Θάλασσα Νότιας Κίνας-Ανατολική Μεσόγειος έχει θέσει νέα δεδομένα στην παγκόσμια πολιτική των ΗΠΑ αφού οι εξελίξεις στις τρεις αυτές περιοχές δεν είναι δυνατόν παρά να αναλυθούν υπό ένα κοινό πρίσμα «το κυνήγι των κοιτασμάτων πρόκειται να επηρεάσει μεγάλες θαλάσσιες περιοχές ανά τον πλανήτη για τις επόμενες δύο δεκαετίες το λιγότερο», υπογραμμίζει η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, η οποία φαίνεται να περιγράφει μία σύγκρουση σε παγκόσμιο επίπεδο η οποία προσομοιάζει το Μεγάλο Παίγνιο αλλά αυτή τη φορά να εκτυλίσσεται στο υγρό στοιχείο (και όχι στις στέπες της Κεντρικής Ασίας, τα βουνά του Χιντοκούς και τους ποταμούς της Ινδικής υποηπείρου). 
Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους αφού «περί τα 29 εκατ. βαρέλια πετρελαίου την ημέρα, δηλαδή το ένα-τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής έρχονται από θαλάσσια κοιτάσματα, ποσοστό το οποίο αναμένεται να αυξηθεί σταθερά, με τη θάλασσα της Νότιας Κίνας να διαθέτει αυτή τη στιγμή περί τα 61 δισεκατομμύρια βαρέλια ενώ άλλα 54 δισεκατομμύρια να αναμένεται πως θα ανακαλυφθούν. Από τη πλευρά του η Αρκτική εκτιμάται πως θα προσφέρει περί τα 238 δισεκατομμύρια βαρέλια, με τη πιθανότητα τα μη επιβεβαιωμένα αποθέματα να είναι διπλάσια των έως τώρα εκτιμώμενων, να είναι μεγάλη».
 
Επειδή «είναι πολλά τα λεφτά» -αναφορικά με τις εκτιμήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο του πλανήτη- το κυνήγι του θησαυρού οδηγεί σε μία τεράστια εξοπλιστική φρενίτιδα, αφού δεν είναι τυχαίο πως «οι χώρες με τις πλέον αναπτυσσόμενες ναυτικές δυνάμεις να είναι εκείνες οι οποίες έχουν ερείσματα σε ενεργειακές θαλάσσιες ζώνες». Στο σημείο αυτό οι 
New York Times αναφέρουν ως ένα από τα πλέον ενδεικτικά παραδείγματα τις ναυτικές δυνάμεις της Κίνας, της Μαλαισίας, αλλά και του Ισραήλ το οποίο «πιέζει για την απόκτηση περισσοτέρων σκαφών με σκοπό να αντιμετωπίσει το τουρκικό Ναυτικό το οποίο κυκλώνει τα ισραηλινά τρυπάνια εξόρυξης». 
Το εντυπωσιακό στην ανάλυση της εφημερίδας είναι η σύνδεση που κάνει στα γεγονότα της θάλασσας της Νότιας Κίνας με αυτά της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι, σύμφωνα με τον αρθογράφο «εάν στην θάλασσα της Νότιας Κίνας η ένταση υποβόσκει, στην Ανατολική Μεσόγειο κοχλάζει», αφού οι εντάσεις αναφορικά με το φυσικό αέριο το οποίο έχει ανακαλυφθεί στα ανοιχτά της Κύπρου και του Λιβάνου έχουν αυξηθεί επικίνδυνα από μία Τουρκία η οποία – και προσέξετε αυτό – «έχει καταλάβει τη μισή Κύπρο και από τη Χεζμπολάχ η οποία «απειλεί να επιτεθεί σε ισραηλινά τρυπάνια. Όπως είναι φυσικό η εφημερίδα δεν παραλείπει να συνδέσει όλα τα παραπάνω και με τις επιπλοκές που προκαλεί στη περιοχή η τριβή μεταξύ Τελ-Αβίβ και Άγκυρας η υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά».
 
Τέλος, η τρίτη «αρένα» μεταξύ κρατών αναφορικά με τα ενεργειακά κοιτάσματα δεν είναι άλλη από την Αρκτική, όπου σύμφωνα με τους ειδικούς τα τεράστια αποθέματα δεν βρίσκονται πουθενά αλλού παρά στις ΑΟΖ των χωρών που συνορεύουν με τον αρκτικό κύκλο. Η κατάσταση δε γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όταν αναλογιστεί κάποιος το γεγονός πως χώρες οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τη περιοχή -αναφορικά με τη γεωγραφική τους εγγύτητα- όπως η Κίνα και η Νότια Κορέα, στέλνουν παγοθραυστικά για ερευνητικούς σκοπούς καθώς και για αλιεία, πρακτική η οποία με τον τρόπο της εγγράφει δικαιώματα.
 
Αξιοπρόσεκτο είναι δε το γεγονός πως το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική έχει δημιουργήσει προβλήματα ακόμα και στους πλέον στενούς συμμάχους όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Συγκεκριμένη θαλάσσια δίοδος που έχει ανοιχτεί θεωρείται από την Ουάσιγκτον ως διεθνής δίαυλος με αποτέλεσμα να θεωρεί πως έχει απεριόριστη πρόσβαση κάτι το οποίο η Οτάβα δεν δέχεται αφού τον θεωρεί πως θα πρέπει να δώσει αυτή την άδεια για τη μετακίνηση σκαφών στη περιοχή.
Εάν κάποιος θα ήθελε να αποκωδικοποιήσει με λίγα λόγια το συγκεκριμένο μεγάλης βαρύτητας άρθρο-ανάλυση των New York Times θα μπορούσε να αναφέρει επιγραμματικά τα κάτωθι σημεία: 
Πρώτον, τα τεκταινόμενα στην Αρκτική, στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στην Ανατολική Μεσόγειο, παρά τη φαινομενικά τεράστια απόσταση που τα χωρίζουν, αλλά και το διαφορετικό βαθμό «βρασμού» στον οποίο βρίσκονται στην ουσία είναι άμεσα συνυφασμένα μεταξύ τους τόσο σε επίπεδο χειρισμών, όσο και σε επίπεδο νομικού προηγούμενου αλλά και σε επίπεδο αντικειμενικού σκοπού (απόκτηση κοιτασμάτων) και σε επίπεδο εργαλείου χρησιμοποίησης για την επίτευξη του αντικειμενικού αυτού σκοπού (ΑΟΖ).
 
Δεύτερον, στο συγκεκριμένο άρθρο, η Τουρκία στην ουσία συγκρίνεται / παρομοιάζεται με την Κίνα – τον κύριο αντίπαλο των ΗΠΑ στην Νοτιοανατολική Ασία, τουλάχιστον, ενώ η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ συγκρίνονται με τους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή της Ασίας. Η Τουρκία επιπροσθέτως τίθεται στο ίδιο «καλάθι» με τη Χεζμπολάχ ενώ σε γενικές γραμμές το όλο πνεύμα της ανάλυσης αποπνέει μία σαφή αντιτουρκική διάθεση.
 
Τρίτον, και το πλέον ανησυχητικό σημείο είναι αυτό που έχει να κάνει με την καίρια παρατήρηση πως όλες οι χώρες που έχουν ενεργειακά ζητήματα ανοιχτά στην ουσία αναβαθμίζουν τις θαλάσσιες δυνατότητες αποτροπής, δηλαδή της ναυτικές τους δυνάμεις. Στη περίπτωση της Ανατολικής Μεσογείου χρησιμοποιείται το παράδειγμα του Ισραήλ, αναφορικά με το θέμα της αντιμετώπισης του «ταραξία», δηλαδή της Τουρκίας. Όπως μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτό η παρουσία της Ελλάδας και των δυνάμεων αυτής μάλλον κρίνεται ως μη άξια λόγου. Το γιατί συμβαίνει αυτό μπορεί να εξηγηθεί τόσο από τη «συνήθεια» των Αμερικανών να τονίζουν τις στρατιωτικές δυνατότητες του Ισραήλ, όσο όμως και με την ανερμάτιστη πολιτική της Ελλάδας στο ζήτημα της απόκτησης της απαραίτητης αποτρεπτικής δύναμης έτσι ώστε να καταστεί αξιόπιστος εταίρος στις μεταβαλλόμενες συμμαχίες της περιοχής (να αναφέρουμε τα θλιβερά «κατορθώματα» με τα υποβρύχια και τις πυραυλακάτους, να αναφέρουμε τις «περικοπές στα κονδύλια των Ενόπλων Δυνάμεων;)
 
Τέταρτον, εάν αντιληφθούμε από του που ακριβώς προέρχεται το συγκεκριμένο κείμενο θα μπορούσαμε να καταλάβουμε και τα μηνύματα που περνάει η άλλη όχθη του Ατλαντικού στους διαφόρους δρώντες στη περιοχή μας. Είμαστε όμως σε θέση να τα αντιληφθούμε όλα αυτά και κυρίως έχουμε τη θέληση να εκμεταλλευτούμε τις περιστάσεις;
 
ΠΗΓΗ: ''Defence-point'' 

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

TO KAMΑΡΙ ΤΟΥ ΩΝΑΣΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ


O ναυπηγός και μηχανολόγος μηχανικός Κωνσταντίνος Φιλίππου εντόπισε, τον χειμώνα του 1999, δεμένη σε μια προβλήτα στο Πέραμα, την ιστορική θαλαμηγό Χριστίνα. Οι τεχνίτες ετοιμάζονταν να αντικαταστήσουν τις παλιές ατμομηχανές της με σύγχρονους κινητήρες. Οι δύο μηχανές θα αποσυναρμολογούνταν και θα περίμεναν τη σειρά τους για να βρουν αγοραστή, ο οποίος θα τις πουλούσε για παλιοσίδερα. Αμέσως συνειδητοποίησε τον επικείμενο κίνδυνο καταστροφής ενός κειμηλίου της ναυτικής αλλά και επιχειρηματικής ιστορίας του τόπου. Οι ατμομηχανές της θαλαμηγού έπρεπε οπωσδήποτε να διασωθούν.
Το εγχείρημα ήταν απαιτητικό και δαπανηρό. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο τελικός αποδέκτης τους; Ποιος θα μπορούσε να τις αναδείξει, να τις αξιοποιήσει για το κοινό καλό; Και κυρίως: ποιος θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το έργο της αποκατάστασής τους; Ο Κωνσταντίνος Φιλίππου απευθύνθηκε στον Παύλο Ιωαννίδη,  αντιπρόεδρο τότε στο Ίδρυμα Ωνάση, και οι ελπίδες του, φυσικά, δεν διαψεύστηκαν. Με τη μεσολάβησή του, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος αγκάλιασε αμέσως το έργο της διάσωσης και αποκατάστασης της μίας από τις μηχανές της θαλαμηγού με την οποία ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε συνδέσει άρρηκτα το όνομά του.
«Όταν ο Κωνσταντίνος Φιλίππου μάς πρότεινε το έργο της διάσωσης της μηχανής της θαλαμηγού, το είδαμε με χαρά, γιατί θα έμενε κάτι από τον ίδιο τον Ωνάση και τη θαλαμηγό του, η οποία ήταν η πλέον εντυπωσιακή και η πολυτελέστερη την εποχή εκείνη», δήλωσε στο ΑΩ ο Παύλος Ιωαννίδης.
Αποδέκτης της τελικής δωρεάς ήταν το Εργαστήριο Ναυτικής Μηχανολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Σήμερα, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο επισκέπτης του ψηλοτάβανου κτιρίου του Εργαστηρίου στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου είναι η επιβλητική ατμομηχανή της θαλαμηγού. Πολλαπλάσια σε μέγεθος από τους σύγχρονους στροβιλοκινητήρες, καθαρή, βαμμένη και καλογυαλισμένη, βρίσκεται εκεί, ταγμένη στην υπηρεσία των σπουδαστών του Εργαστηρίου. Δίπλα της στέκονται δύο μεταγενέστεροι τύποι μηχανών, ένας ντιζελοκινητήρας και ένας στροβιλοκινητήρας, τεκμηριώνοντας με την παρουσία τους την τεχνολογική εξέλιξη στον επιστημονικό κλάδο της ναυτικής μηχανολογίας. Όπως τονίζει ο διευθυντής του Εργαστηρίου, καθηγητής Νικόλαος Κυρτάτος, η ατμομηχανή τίθεται σε λειτουργία, ηλεκτρικά, από τους ανθρώπους του Εργαστηρίου κάθε δεκαπέντε ημέρες, ώστε να διατηρείται σε άψογη κατάσταση. Είναι μάλιστα σχετικά αθόρυβη, σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες μηχανές πλοίων, γιατί ο Ωνάσης, γνήσιος μερακλής, ήθελε να είναι το ταξίδι όσο το δυνατόν πιο άνετο για τους συνταξιδιώτες του και, κυρίως, για τις συνταξιδιώτισσές του...
Πώς κατέληξε, όμως, η ατμομηχανή της θαλαμηγού στον ντόκο του Περάματος; 

Μετά τον Ωνάση
Με τη διαθήκη του ο αείμνηστος Αριστοτέλης Ωνάσης άφηνε τη θαλαμηγό στην κόρη του, τη Χριστίνα, και, εάν εκείνη για κάποιον λόγο δεν την ήθελε, θα περνούσε στη γυναίκα του, την Jackie. Σε περίπτωση άρνησης της Jackie, η θαλαμηγός θα περνούσε στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου, υπό την προϋπόθεση ότι θα τη συντηρούσε και θα την παραχωρούσε για χρήση στον εκάστοτε αρχηγό του κράτους.
Το κόστος συντήρησής της ήταν εξαιρετικά υψηλό: πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ετησίως. Το 1978, η Χριστίνα Ωνάση δώρισε τη θαλαμηγό στο ελληνικό δημόσιο, για να τη χρησιμοποιεί ο εκάστοτε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
«Ως διαχειριστές της περιουσίας της Χριστίνας Ωνάση», αναφέρει ο Παύλος Ιωαννίδης, «προτού παραδώσουμε τη θαλαμηγό, φροντίσαμε να γίνει λεπτομερής καταγραφή του εξοπλισμού της».

Από το δημόσιο σε νέο ιδιοκτήτη
Το Πολεμικό Ναυτικό ανέλαβε τη συντήρηση της θαλαμηγού, για την οποία οι υπεύθυνοι φρόντιζαν ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας και των υψηλών καλεσμένων του, έτοιμη να σαλπάρει. Χρησιμοποιήθηκε μόνο μία φορά από τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αρνήθηκε να τη χρησιμοποιήσει. Παρέμενε δεμένη σε χώρο του Πολεμικού Ναυτικού και, εν τω μεταξύ, οι τεχνολογικές εξελίξεις την είχαν ξεπεράσει όσον αφορά την κατανάλωση καυσίμων, την ταχύτητα και τις σύγχρονες απαιτήσεις για κλιματισμό.
«Το 1999», εξηγεί ο Παύλος Ιωαννίδης, «το ελληνικό δημόσιο ανακοίνωσε την απόφασή του να πουλήσει τη θαλαμηγό στον Έλληνα εφοπλιστή Ιωάννη-Παύλο Παπανικολάου, προκειμένου να τη μετατρέψει σε σύγχρονο τουριστικό σκάφος υψηλών προδιαγραφών. Στο πλαίσιο της ανακαίνισης, το σκάφος εξοπλίστηκε με σύγχρονες μηχανές, με αποτέλεσμα να αφαιρεθούν οι δύο παλιές ατμομηχανές και να διασωθεί τελικά η μία χάρις στην πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Φιλίππου και τη χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.
»Κατόπιν αυτού, ως διαχειριστές της περιουσίας της Χριστίνας, συμφωνήσαμε με την απόφαση του ελληνικού δημοσίου υπό τον απαράβατο όρο να αφαιρέσουμε όλα τα έπιπλα και τα αντικείμενα από την προσωπική καμπίνα του Ωνάση. Εν συνεχεία, το ελληνικό δημόσιο θα είχε το δικαίωμα να κρατήσει όσα από τα υπάρχοντα αντικείμενα της θαλαμηγού ήθελε, τα δε υπόλοιπα θα τα αγόραζε το Ίδρυμα Ωνάση.  Εξ αυτών τη συλλογή από μινιατούρες πολεμικών πλοίων της εποχής του Ναπολέοντα που διατηρούσε ο Ωνάσης, εκτός από δύο κομμάτια, τη δωρίσαμε στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος. Τα υπόλοιπα αντικείμενα τα συσκευάσαμε και τα στείλαμε στον Σκορπιό προς φύλαξη για λογαριασμό της Αθηνάς Ωνάση, όπου πιθανώς βρίσκονται ακόμα. Ορισμένα από τα αντικείμενα που αγόρασε το Ίδρυμα Ωνάση βρίσκονται στο νεοκλασικό κτίριο της λεωφόρου Αμαλίας. Ανάμεσά τους, η τραπεζαρία της θαλαμηγού, το πιάνο που χρησιμοποιούσε η Μαρία Κάλλας, ορισμένα όπλα του Ωνάση, μικροέπιπλα, διακοσμητικά αντικείμενα και πίνακες ζωγραφικής» (βλ. φωτογραφίες).
Έγραφε σε σχετικό σημείωμά του ο Κωνσταντίνος Φιλίππου: «Το έτος 1999, περπατώντας μετά από κάποια εργασία μου στην Επισκευαστική Βάση Περάματος, αντελήφθην την παρουσία της πρυμνοδετημένης θαλαμηγού. Μια μικρή επιτόπιος έρευνα με ενημέρωσε ότι είχε αρχίσει η αποξήλωση του μηχανοστασίου, μεθερμηνευόμενο η καταστροφή όλων των μηχανημάτων του. Τότε μού ήλθε η ιδέα διασώσεως τουλάχιστον μίας από τις ατμομηχανές και άρχισα έναν επείγοντα αγώνα με τον εργολάβο να αναστείλει την επικείμενη καταστροφή και, φυσικά, να εντοπίσω τον νέο ιδιοκτήτη του σκάφους.
»Μετά από επίμονες προσπάθειες, γιατί ο πλοιοκτήτης ήταν στο εξωτερικό, επέτυχα να τον ευαισθητοποιήσω και να δεχθεί την καθυστέρηση που συνεπάγετο η αποσυναρμολόγηση της μηχανής αντί της καταστροφής της για παληοσίδερα. Συγχρόνως ήλθα σε επαφή με το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης και προσωπικά με τον κ. Παύλο Ιωαννίδη αν και δεν τον εγνώριζα. Το Ίδρυμα εδέχθη να χρηματοδοτήσει την όλη προσπάθεια με την προϋπόθεση ότι θα ανελάμβανα την επίβλεψη του έργου αποξηλώσεως και αποκαταστάσεως της ατμομηχανής, φυσικά άνευ οιουδήποτε ανταλλάγματος». 

Η αποκατάσταση και το ΕΜΠ
Αναζητήθηκαν οι κατάλληλοι τεχνίτες, γνώστες των παλαιών ατμομηχανών, και τελικά τα τμήματα της μηχανής μεταφέρθηκαν στο μηχανουργείο Δ. Ι. Καρρά, όπου και έγιναν η συντήρηση και η επανασυναρμολόγησή τους.
«Το πρόβλημα τώρα που επαρουσιάζετο», συνέχιζε στο σημείωμά του ο Κωνσταντίνος Φιλίππου, «ήταν ποιος θα ήταν ο αποδέκτης του κειμηλίου αυτού, που θα έπρεπε τουλάχιστον να διατηρηθεί ως μουσειακό έκθεμα, μιας τεχνολογίας που είχε πλέον περάσει στο παρελθόν... Τελικά, η ατμομηχανή ευρήκε αποδέκτη το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο».
Στην Πολυτεχνειούπολη η ατμομηχανή βρήκε τη νέα, θετή της οικογένεια. Ο καθηγητής Νικόλαος Κυρτάτος, ο οποίος μάλιστα είναι και υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση, φρόντισε ώστε να εγκατασταθεί η μηχανή στο Εργαστήριο Ναυτικής Μηχανολογίας. Έτσι, οργανώθηκε η επιχείρηση μεταφοράς της μηχανής με ειδικό όχημα και γερανό από το Πέραμα στις εγκαταστάσεις του Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου. Τον Σεπτέμβριο του 1999, έγινε η επίσημη παράδοσή της στο πλαίσιο μικρής εκδήλωσης, όπου το ίδρυμα Ωνάση εκπροσώπησε ο Παύλος Ιωαννίδης.
«Η προσπάθεια ήταν δύσκολη», εξηγεί ο καθηγητής Κυρτάτος. «Ήταν σαν να προσπαθείς να ανασυνθέσεις ένα παζλ από τα κομμάτια του. Και το κόστος της αποκατάστασης, πολύ μεγάλο. Για να μεταφερθεί από το μηχανουργείο έως το Εργαστήριό μας η μηχανή, που ζυγίζει περίπου 50 τόνους, κόπηκε στη μέση. Στη συνέχεια έπρεπε να επανενωθεί, αλλά και να επαναλειτουργήσει. Ήταν μια δύσκολη και μεγάλη “εγχείρηση”, αλλά άξιζε τον κόπο. Πρόκειται για ένα ιστορικό κομμάτι, που σπάνια συναντάμε σήμερα, με ιδιαίτερη εκπαιδευτική σημασία, το οποίο δείχνει τη συνέχεια της μηχανολογικής ιστορίας και τη σταδιακή της εξέλιξη».
Η όλη προσπάθεια είχε την ηθική στήριξη του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας και του Συνδέσμου Ελλήνων Ναυτικών Τεχνικών Συμβούλων και Πραγματογνωμόνων. «Η κειμηλιακή ατμομηχανή ενός ιστορικού πλοίου ευρίσκεται σήμερα προς φύλαξη στο ανώτατο τεχνικό ίδρυμα της χώρας μας, όπου είμαι βέβαιος ότι θα διατηρηθεί τόσο για τη μόρφωση των σπουδαστών, όσο και, κυριότερο, ως έκθεμα ιστορικής σημασίας, που συνδυάζει μια τεχνολογία με την οποία εμεγαλούργησε η ελληνική ναυτιλία με ένα όνομα που παραμένει θρύλος στους παγκόσμιους ναυτιλιακούς κύκλους», κατέληγε στο σημείωμά του ο Κωνσταντίνος Φιλίππου.
Στις 11 Μαΐου 2000, το Εργαστήριο Ναυτικής Μηχανολογίας διοργάνωσε μια εκδήλωση με θέμα: «Μηχανές πρόωσης πλοίων: Oι κινητήρες diesel σήμερα και η ατμομηχανή του χθες». Εκεί έγινε η επίσημη παρουσίαση της ανακατασκευασμένης με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση ατμομηχανής τής ιστορικής θαλαμηγού Χριστίνακαι της νέας τότε ερευνητικής Μονάδας Δοκιμών Ναυτικών Κινητήρων ΕΜΠ. Εκ μέρους του Ιδρύματος παρευρέθη ο Παύλος Ιωαννίδης, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό, ενώ, μεταξύ άλλων ομιλητών, ο Κωνσταντίνος Φιλίππου μίλησε με θέμα «Ατμός-Ατμομηχανή: Μια ιστορική αναδρομή – Η μηχανή της θαλαμηγού» και ο τότε πρύτανης του ΕΜΠ, καθηγητής Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, αναφέρθηκε στην «Περιστροφή της ατμομηχανής της θαλαμηγού Χριστίνα».

Το καμάρι του Ωνάση
Η ατμομηχανή αυτή είναι μια τετρακύλινδρη παλινδρομική μηχανή τύπου Compound ισχύος 2.750 ίππων στις 185 στροφές. Κατασκευάστηκε το 1943 στον Καναδά από την Canadian Vickers του Μόντρεαλ. Είναι μια μηχανή ζεύγους που εγκαταστάθηκε στη φρεγάτα Stormont (GRT 1602) του καναδικού Πολεμικού Ναυτικού. Το σκάφος, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως συνοδό σκάφος των νηοπομπών για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στις συμμαχικές δυνάμεις στην Αγγλία και τη Ρωσία. Αγοράστηκε από τον Αριστοτέλη Ωνάση το 1953.
Το καλοκαίρι του 1953 ήταν πολύ ικανοποιητικό για τον Ωνάση, αφενός μεν γιατί στο Αμβούργο βάφτισε το 45.000 τόνων Τίνα Ωνάση, το μεγαλύτερο τάνκερ της εποχής του, αφετέρου δε γιατί στο Howaldtswerke (HDW) στο Κίελο ξεκίνησε η μετατροπή της καναδικής φρεγάτας Stormont σε μια ιδιωτική, πολυτελέστατη θαλαμηγό για τον ίδιο, που θα τη βάφτιζε Χριστίνα.
Η απόκτηση της θαλαμηγού έδωσε στον Ωνάση τεράστια ικανοποίηση. Όπως λέει ο Παύλος Ιωαννίδης, ήταν η πιο πολυτελής ιδιωτική θαλαμηγός της εποχής της: ο Ωνάσης την καμάρωνε και τη θεωρούσε, σχεδόν, σπίτι του. «Αυτό είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που δεν αισθάνομαι ξένος», είχε δηλώσει κάποτε ο Έλληνας μεγιστάνας. Πουθενά δεν ήταν πιο ευτυχισμένος από όσο όταν βρισκόταν επάνω στην 325 ποδών (99 μέτρων) θαλαμηγό του. Η μετατροπή της παλιάς καναδικής φρεγάτας σε αυτό που ο βασιλιάς Φαρούκ της Σαουδικής Αραβίας είχε αποκαλέσει «η τελευταία λέξη στη χλιδή» τού είχε κοστίσει 4 εκατομμύρια δολάρια.
Η βιβλιοθήκη της θαλαμηγού ήταν γεμάτη με έργα Ελλήνων κλασικών συγγραφέων και άλλα δερματόδετα βιβλία. Στην τραπεζαρία, δύο πίνακες απεικόνιζαν την Τίνα Ωνάση με παγοπέδιλα και τον Αλέξανδρο με τη Χριστίνα να κάνουν πικνίκ στη χλόη. Τα σκαμνιά του μπαρ ήταν καλυμμένα με δέρμα λευκής φάλαινας. Ο πυθμένας της πισίνας υψωνόταν ώς το επίπεδο του καταστρώματος και μετατρεπόταν σε πίστα χορού, διακοσμημένη με ψηφιδωτά που απεικόνιζαν σκηνές της ελληνικής μυθολογίας. Το όλο σκηνικό συμπλήρωναν το τζάκι, με ένθετα λάπις λάζουλι, οι χειρολαβές του μπαρ με σκαλισμένες σκηνές από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, καθώς και η σκάλα με τη μαρμάρινη κουπαστή.
Για τον εαυτό του ο Ωνάσης είχε κρατήσει μια σουίτα τεσσάρων δωματίων, με μπανιέρα από μπλε μάρμαρο Σιένας, απομίμηση λουτρού από μινωικό ανάκτορο. Τους τοίχους κάλυπταν βενετσιάνικοι καθρέπτες. Υπήρχαν άλλες εννέα σουίτες, που η καθεμιά είχε το όνομα ενός ελληνικού νησιού. Στην «Ιθάκη» έμεναν πάντα οι εκλεκτότεροι καλεσμένοι: ανάμεσά τους, η Greta Garbo, η Jackie Kennedy, η Μαρία Κάλλας, ο Winston Churchill, ο Umberto Agnelli της FIAT, ο John Paul Getty και πολλοί αστέρες του Χόλιγουντ.
«Δεν πιστεύω να υπάρχει άντρας ή γυναίκα σ’ ολόκληρη τη Γη που να μην ξελογιαστεί από αυτό το πλοίο», λέγεται ότι είχε πει ο Richard Burton. Εδώ πλέχτηκαν τα περίφημα ειδύλλια του Ωνάση, πρώτα με την Κάλλας και αργότερα με τη χήρα του Kennedy.

Αγάπη για τη θάλασσα και την πρωτοπορία
Γιατί όμως ο Ωνάσης, ο οποίος υπεραγαπούσε τη θάλασσα, επέλεξε μια φρεγάτα για προσωπική του θαλαμηγό, και όχι ένα ιστιοφόρο, το οποίο θα θεωρούσε κανείς πλησιέστερο στην ψυχοσύνθεση του παραδοσιακού Έλληνα; Την απάντηση μάς τη δίνει ο Παύλος Ιωαννίδης: «Ιστιοφόρο είχε ο Νιάρχος, όμως ο Ωνάσης ήθελε πάντα να πρωτοπορεί· ήθελε το μοντέρνο».
Η μοντέρνα τεχνολογία αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της θαλαμηγού, με πρωτοποριακά για την εποχή τους συστήματα: ραντάρ, επικοινωνιακά μέσα, κλιματισμό, ηλεκτρονικό έλεγχο της θερμοκρασίας του νερού στην πισίνα και πολλά άλλα.
Η θαλαμηγός χρησιμοποιούσε ως βάση της τον Σκορπιό ή το Μόντε Κάρλο, και ο Ωνάσης τη χρησιμοποιούσε τακτικά για κρουαζιέρες: η Βενετία, τα Ιόνια νησιά, ο Πειραιάς, η Δήλος, η Μύκονος, η Λέσβος, ο Άθως, η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και η Κρήτη περιλαμβάνονταν στους προορισμούς του, ενώ συχνά έφτανε και ώς την Καραϊβική. Στα ταξίδια του κουβαλούσε πάντα μαζί του το μοιραίο Piaggio, αμφίβιο αεροπλάνο, για την εξυπηρέτηση των καλεσμένων του. «Στη Χριστίνα ο Ωνάσης συνδύαζε τη δουλειά με την ψυχαγωγία», αφηγείται ο Παύλος Ιωαννίδης. «Ήταν λίγο-πολύ το σπίτι του. Του άρεσε να περιποιείται τους φίλους του, είχε λατρεία με τη θάλασσα, όπως λάτρευε και όλη την επιχείρησή του. “Τι θα γίνει μετά, κύριε Ωνάση;” τον ρώτησε μια φορά ο Στέλιος Παπαδημητρίου. “Θα κρατήσετε ζωντανή την επιχείρησή μου”, απάντησε ο Ωνάσης. “Εγώ είμαι η επιχείρηση”».

Λονδίνο, 2012
Η Christina O, όπως ονομάζεται σήμερα η θαλαμηγός, εξήντα χρόνια μετά την κατασκευή της, βρίσκεται τους τελευταίους μήνες αγκυροβολημένη στο Canary Warf, στα Docklands του Λονδίνου, όπου λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος, με ακριβό εστιατόριο και αίθουσα επιχειρηματικών εκδηλώσεων. Τον Αύγουστο, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, η θρυλική θαλαμηγός αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον πλήθους επισκεπτών που θα κατακλύσουν το Λονδίνο.
Ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στη διάσωση της ατμομηχανής της, ο Κωνσταντίνος Φιλίππου, απεβίωσε μόλις στα τέλη Μαρτίου του 2012. Ο αρχικός ιδιοκτήτης της, που κυριολεκτικά τη λάτρεψε, δεν υπάρχει πια. Ωστόσο, η ατμομηχανή της, που συμβολίζει το καινοτόμο πνεύμα του Αριστοτέλη Ωνάση, εξακολουθεί να υπάρχει, και το εμπνευσμένο επιχειρηματικό έργο του συνεχίζεται από το Ίδρυμα που ο ίδιος δημιούργησε στη μνήμη του γιου του, του Αλέξανδρου.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: www.lme.ntua.gr.
 Κάντε κλικ επάνω στις εικόνες για μεγέθυνση
Η παράδοση της ατμομηχανής στο ΕΜΠ. Από αριστερά: Ο Κ. Φιλίππου, ο Ν. Κυρτάτος, ο Π. Ιωαννίδης και τεχνίτες του μηχανουργείου Καρρά
Παγκόσμιος χάρτης από το γραφείο του Ωνάση στη θαλαμηγό Χριστίνα
Αντικείμενα από τη συλλογή του Ωνάση στη θαλαμηγό
Η τραπεζαρία όπως έχει μεταφερθεί στο κτίριο της λεωφόρου Αμαλίας
Άποψη της τραπεζαρίας μέσα στη θαλαμηγό
Χάρτης της Σαουδικής Αραβίας από σμάλτο σε τραπεζάκι της θαλαμηγού

Κορυφή της σελίδας 

ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΣΟΥΛΗ :ΚΑΘΙΕΡΩΝΕΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟ ΧΑΡΛΕΜ





ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΣΟΥΛΗ *
Η Ελληνίδα που καθιέρωσε τα Ελληνικά ως μόνη ξένη γλώσσα στο Χάρλεμ.

Μια Ελληοαμερικανίδα, η Πένι (Πανωραία) Παναγιωσούλη, καθιέρωσε τα Ελληνικά ως τη μόνη ξένη γλώσσα, στο πρότυπο δημόσιο σχολείο KAPPA IV του Χάρλεμ. Η Πένι Παναγιωσούλη αποφάσισε από την πρώτη στιγμή βρίσκοντας ανταπόκριση και από τους υπευθύνους, να εισαγάγει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, γνωρίζ
οντας ότι η εκμάθηση της θα μπορούσε να «ανοίξει τους ορίζοντες» των μαθητών και να τους βοηθήσει να κατανοήσουν πρώτα απ' όλα από που προέρχονται οι αρχές της δημοκρατίας.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη διδασκαλία των Ελληνικών απλά ως ξένη γλώσσα, με το βάρος στη γραμματική, το λεξιλόγιο και κάποια στοιχεία πολιτισμού. Στην πορεία ουσιαστικά μεταμορφώθηκε σε κάτι μεγάλο. Σημαντικό ρόλο έπαιξε, όπως λέει η κ. Παναγιωσούλη, και η δεκαήμερη εκδρομή 33ών μαθητών του σχολείου και 19 συνοδών τους στην Ελλάδα, καθώς τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν από κοντά όλα αυτά που διδάσκονταν στις τάξεις τους. Κατά την παραμονή τους στην Ελλάδα επισκέφθηκαν διάφορους αρχαιολογικούς χώρους, όπως την Ολυμπία, τους Δελφούς, την Ακρόπολη, τα Μετέωρα κ.ά.

ΤΟ ΠΕΛΕΤ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΩΣ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΟ




Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που αντί για πετρέλαιο θα χρησιμοποιήσουμε πέλετ για τη θέρμανση του σπιτιού μας. Το κόστος για τη θέρμανση πέρσι ήταν το μισό σε σχέση με την τελευταία φορά που χρησιμοποιήσαμε πετρέλαιο».
O κ. Θανάσης Παπαχρήστος από τη Λάρισα είναι ένας από τους πρώτους που επέλεξαν να αντικαταστήσουν τον καυστήρα πετρελαίου του διώροφου σπιτιού που μοιράζεται η δική του οικογένεια με την οικογένεια του αδελφού του με καυστήρα πέλετ. Πρόκειται για ένα βιοκαύσιμο που παράγεται από ...

κατάλοιπα ξύλου (πριονίδια) το οποίο συμπιέζεται και υφίσταται ειδική επεξεργασία αποξήρανσης, ώστε να αποβάλει πλήρως την υγρασία, και παίρνει τη μορφή μικρών κυλίνδρων, χωρίς κανένα χημικό πρόσθετο. Το συγκεκριμένο βιοκαύσιμο παράγει η εταιρεία Βioenergy Ηellas που δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια στο Συκούριο Λάρισας. Όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο συνιδιοκτήτης της εταιρείας κ. Νίκος Μήλιος, «η ιδιαιτερότητα του πέλετ είναι ότι επιτυγχάνει τέλεια καύση με ενεργειακή απόδοση πάνω από 80%, χωρίς αξιόλογα κατάλοιπα: Από έναν σάκο με δεκαπέντε κιλά πέλετ θα μείνουν μόλις 75 γραμμάρια στάχτης».
Όπως εξηγεί ο κ. Μήλιος, δύο κιλά πέλετ έχουν την ίδια θερμική απόδοση με ένα λίτρο πετρελαίου. «Όμως, τα δύο κιλά πέλετ κοστίζουν 38 λεπτά ενώ το ένα λίτρο πετρέλαιο αναμένεται φέτος να πωλείται μεταξύ 1,25-1,35 ευρώ, οπότε έχουμε ένα καύσιμο κατά 70% οικονομικότερο». «Την τελευταία χρονιά που χρησιμοποίησα πετρέλαιο, καταναλώσαμε σε ένα διώροφο σπίτι που μένω με τον αδελφό μου, περίπου 6.500 λίτρα πετρέλαιο. Δηλαδή πληρώσαμε περίπου 4.800 ευρώ. Πέρυσι, που εγκαταστήσαμε τον καυστήρα με πέλετ χρειαστήκαμε 9.500 κιλά από το βιοκαύσιμο, δηλαδή πληρώσαμε περίπου 1.980 ευρώ, με θερμοκρασίες πάνω από 22 βαθμούς στο σπίτι και χωρίς κανένα πρόβλημα απολύτως», είπε ο κ. Θανάσης Παπαχρήστος, προσθέτοντας πως «σχεδόν κάναμε απόσβεση στο κόστος του καυστήρα μέσα σε έναν χρόνο».
Όπως λέει ο κ. Μήλιος, «η απόδοση ενός λίτρου πετρελαίου είναι 8.200 θερμίδες ενώ ενός κιλού πέλετ είναι 4.500 θερμίδες. Για τον λόγο αυτόν γίνεται σύγκριση ενός λίτρου πετρελαίου και δύο κιλών πέλετ. Με λίγα λόγια, αν χρειαζόμαστε για 1.000 λίτρα πετρελαίου 1250-1350 ευρώ, για τα 2.000 κιλά πέλετ χρειαζόμαστε 380 ευρώ».

Ετοιμάζουν βιοκαύσιμα από... αγριαγκινάρα
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ στο Συκούριο της Λάρισας ήταν η πρώτη που παρήγαγε πέλετ στην Ελλάδα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εξακολουθεί να εξάγεται στην Ιταλία, όπου η χρήση του συγκεκριμένου βιοκαυσίμου είναι πολύ πιο διαδεδομένη.
Παράλληλα, η εταιρεία πειραματίζεται και για την παραγωγή πέλετ από αγριαγκινάρα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωργίας κ. Ν. Δαναλάτο, το πανεπιστήμιο έχει προχωρήσει σε πειραματικές καλλιέργειες του συγκεκριμένου φυτού, ώστε να παραχθεί βιοκαύσιμο.
Ωστόσο, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις δεν επαρκούν προς το παρόν για την παραγωγή βιοκαυσίμου που να μπορεί να βγει στο εμπόριο.
Παρόμοιο εργοστάσιο αποξήρανσης καταλοίπων ξύλου και παραγωγής βιοκαυσίμων λειτουργεί και στη Θεσσαλονίκη, ενώ ετοιμάζονται στην Κόρινθο και στη Σκύδρα. Το πέλετ διατίθεται σε συσκευασίες των 15 κιλών που κοστίζει 2,85 ευρώ, σε παλέτα 77 σάκων (1.155 κιλών) που κοστίζει 219,45 ευρώ και χύμα τα 1.000 κιλά προς 166,60 ευρώ, το οποίο είναι φθηνότερο γιατί δεν υπάρχουν έξοδα συσκευασίας.

Πόσο κοστίζουν οι λέβητες πέλετ
ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ διατίθενται καυστήρες- λέβητες για κεντρική θέρμανση και με μπόιλερ για ζεστό νερό, σόμπες και τζάκια που καίνε πέλετ αντί για ξύλο. Ο καυστήρας έχει χώρο που δέχεται 200 κιλά πέλετ και μπορεί να λειτουργεί με αυτήν την ποσότητα για μια εβδομάδα περίπου για ένα σπίτι 120 τ.μ. Αντίστοιχα μια σόμπα για χώρο 60 τ.μ. δέχεται 15 κιλά πέλετ και μπορεί να λειτουργεί μια ολόκληρη ημέρα. Τα τζάκια δέχονται 15-30 κιλά και μπορούν να λειτουργήσουν 1-2 ημέρες. Οι καυστήρες- λέβητες ξεκινούν από 3.000 ευρώ για 200 τ.μ., οι σόμπες από 1.500 ευρώ για 60 τ.μ. και τα τζάκια από 2.500 ευρώ για 100 τ.μ. «Λειτουργούν αυτόματα με θερμοστάτη για να ανάψουν και για να σβήσουν όταν φθάσουν στη θερμοκρασία που επιλέξαμε», εξηγεί ο κ

pellet θα βρείτε εδώ... 
http://www.bioenergyhellas.gr/index.htm

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

OΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ





Καρχαρίες, ζώα παρεξηγημένα ; ίσως, πολλοί από εμάς έχουμε δει την ταινία τρόμου του Steven Spielberg «Τα σαγόνια του καρχαρία / JAWS» βασισμένη στο ομώνυμο best selling μυθιστόρημα του Peter Benchley (1974).
Η συγκεκριμένη ταινία είχε μεγάλο αντίκτυπο στον κόσμο, δίνοντας μία λάθος εικόνα για τους καρχαρίες, παρουσιάζοντας τον μεγάλο λευκό καρχαρία ως μια ανθρωποφάγα δολοφονική μηχανή. Φυσικά η εικόνα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι για αυτά τα ζώα είναι εντελώς διαφορετική, τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, και αυτό γιατί η επιστήμη έχει ανακαλύψει αρκετά για αυτά τα ζώα και φυσικά έχει ενημερώσει τον κόσμο, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια για αυτούς.
shark1
Φωτό. : Μανώλης Μπαρδάνης. λευκός καρχαρίας (Carcharodon carcharias) που αλιεύτηκε στο Παλιούρι της Χαλκιδικής το 1985. Γενικά ο λευκός καρχαρίας μπορεί να έχει μέγιστο μήκος τα 8 μέτρα και μέγιστο δημοσιευμένο βάρος τα 3400 κιλά. Ωκεανόδρομο ψάρι. Βρίσκεται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας και είναι ένας από τους κυριότερους θηρευτές των ωκεανών (top predators).


Yπάρχουν πολλά ακόμα που θέλουμε να μάθουμε για αυτά τα ζώα, να αναφέρουμε επίσης ότι ορισμένα είδη καρχαριών απειλούνται με εξαφάνιση λόγο της υπεραλίευσης, και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Ο άνθρωπος θανατώνει εκατομμύρια από αυτούς κάθε χρόνο και μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι θανατώνονται 100 εκατομμύρια καρχαρίες ετησίως ! δηλαδή 190 καρχαρίες το λεπτό !
Όπως και οι τίγρης και τα λιοντάρια στην στεριά, έτσι και οι καρχαρίες στην θάλασσα βρίσκονται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας.
Οι καρχαρίες ανήκουν στη υπόταξη καρχαριοειδή, τάξη πλευροτρηματικοί. Ο σκελετός τους είναι αποκλειστικά κατασκευασμένος από χόνδρο / Χονδριχθύες, δηλαδή μία κατηγορία ψαριών που επίσης περιλαμβάνει τα σελάχια και τις χίμαιρες.
Υπάρχουν 457 είδη καρχαριών, 47 από αυτά βρίσκονται στην Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο μεγαλύτερος καρχαρίας είναι ο Φαλαινοκαρχαρίας (Rhincodon typus) με μέγιστο μήκος τα 18 μέτρα ο οποίος είναι ακίνδυνος και τρέφεται αποκλειστικά με πλαγκτόν/καρκινοειδή, ενώ ο μικρότερος καρχαρίας είναι ο «νάνος» με μήκος 15 εκατοστά.
Σύμφωνα με τον «Κατάλογο Των Θαλάσσιων Ιχθύων Της Ελλάδος»  του Κ. Παπακωνσταντίνου (1988), αναφέρονται 35 είδη καρχαριών στις ελληνικές θάλασσες

Σας παρουσιάζουμε μία λίστα με συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις για τους καρχαρίες στην Ελλάδα. Οι απαντήσεις έχουν δοθεί από τον ειδικό σε αυτά τα θέματα, Δρ Δημήτρη Δαμαλά, Ωκεανογράφο του Ελληνικού κέντρου θαλάσσιων ερευνών.

1.    Σε ποια βάθη κολυμπούν; Ποίοι καρχαρίες κολυμπούν στις ανοικτές θάλασσες;
Υπάρχουν καρχαρίες που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας και άλλοι που προτιμούν μεγάλα βάθη ζώντας στην επιφάνεια του βυθού (βενθικοί ή βαθύβιοι καρχαρίες) και σε βάθη που φτάνουν ή ξεπερνούν τα 2000 μέτρα.

Χαρακτηριστικά είδη που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας:
Prionace glauca, Isurus oxyrinchus, Lamna nasus, Carcharodon carcharias, Alopias vulpinus Μερικά βαθύβια είδη: Hexanchus griseus, Squalus acanthias, Oxynotus centrina. Επίσης, άλλοι συχνάζουν σε παράκτιες περιοχές (παράκτιοι καρχαρίες-coastal sharks) ενώ άλλοι στην ανοικτή θάλασσα (πελαγικοί καρχαρίες-pelagic sharks). Στις ανοιχτές θάλασσες κυρίαρχα είδη είναι: ο γλαυκός καρχαρίας, Prionace glauca, ο ρυγχοκαρχαρίας, Isurus oxyrhinchus και ο καρχαρίας αλεπού, Alopias vulpinus.

2.    Σε ποιά ελληνική θάλασσα συχνάζουν περισσότερο; Αιγαίο, Ιόνιο ή Κρητικό πέλαγος;
Μία κατηγοριοποίηση των ελληνικών θαλασσών είναι: Αιγαίο πέλαγος, Ιόνιο πέλαγος και Λεβαντίνη (Νότια της Κρήτης έως Αφρική και ακτές Μέσης Ανατολής). Συναντώνται παντού. Μελέτη πάνω στους τους μεγάλους πελαγικούς καρχαρίες  φανέρωσε ότι είναι πιο άφθονοι στην Λεβαντίνη και σπανιότεροι στο Αιγαίο, με το Ιόνιο κάπου ενδιάμεσα. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στην εντατικότερη αλιεία που έχει υποστεί το Αιγαίο, είτε στο ότι επειδή ακριβώς είναι πελαγικοί αποφεύγουν κλειστές θάλασσες και προτιμούν να μένουν μακριά από τις ακτές, οπότε το Αιγαίο δεν είναι ιδεώδες γι’ αυτούς. Αντίθετα, μεγάλες συγκεντρώσεις βενθικών καρχαριών (π.χ. Galeus melastomus, Squalus acanthias, Scyliorhinus canicula) συναντώνται στην περιοχή των Κυκλάδων και του Ιονίου.

3.    Κυκλοφορούν στις ελληνικές θάλασσες καρχαρίες που από την συμπεριφορά τους χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνοι για τον άνθρωπο;
Περισσότερα στοιχεία για επιθέσεις καρχαριών σε ανθρώπους στα “Shark Attack Files” :http://www.flmnh.ufl.edu/fish/sharks/statistics/species2.htm. Ασφαλώς και υπάρχει το ενδεχόμενο! Εκεί ζούνε άλλωστε, στη θάλασσα, και εμείς μπαίνουμε στον κόσμο τους.
Αν και οι αριθμοί τους είναι πάρα πολύ μικροί συγκρινόμενοι με άλλες περιοχές του κόσμου (Ν. Αφρική, Αυστραλία, Φλόριντα Η.Π.Α.). Όπως προείπαμε οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες προτιμούν την ανοικτή θάλασσα, οπότε πολύ σπάνια θα επισκεφτούνε ακτές.
Ο διαβόητος λευκός καρχαρίας, βέβαια, είναι παράκτιο είδος, αλλά πλέον είναι τόσο σπάνιος που θεωρείται απειλούμενο είδος.

5.    Μήπως καταγράφηκε στο παρελθόν εμφάνιση καρχαρία σε ελληνική ακτή ή ακόμη επίθεση καρχαρία σε άνθρωπο;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Μ. Μπαρδάνη (www.naxosdiving.com) έχουν καταγραφεί 14 επιθέσεις καρχαριών (11 θανάσιμες) τα τελευταία 161 χρόνια στις ελληνικές θάλασσες. Όσοι αρμενίζουν στις ελληνικές θάλασσες με κότερα, εξωλέμβιους ή αλιευτικά βλέπουν (όχι συχνά) φτερά καρχαριών να σκίζουν το νερό, όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση από την ακτή. Η πλέον πρόσφατη ήταν το 1981 στον Παγασητικό. Παλαιότερα, επιθέσεις έχουν καταγραφεί σε Κέρκυρα,  Δωδεκάνησα, Κρήτη, Παγασητικό, Σαρωνικό.

6.    Κινδυνεύουν οι λουόμενοι; Πρέπει να είναι προσεκτικοί όσοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ; Εάν ναι σε ποια σημεία ο κίνδυνος είναι περισσότερο αυξημένος;
Όπως είπαμε όσοι κολυμπάνε κοντά στις ακτές έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να πάθουν κάτι. 30 σχεδόν χρόνια δεν έχει παρατηρηθεί επίθεση. Όσοι ξανοίγονται με σκάφη μακριά από τις ακτές και θέλουν να βουτήξουν στα βαθιά νερά σαν ξεχωριστή εμπειρία, να ξέρουν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να συναντήσουν κάποιο μεγάλο ζώο.
Έχει παρατηρηθεί (στο εξωτερικό) ότι οι καρχαρίες πολύ συχνά επιτίθενται σε windsurfers (ιστιοσανίδες) και σε ψαροτουφεκάδες. Στους πρώτους γιατί όταν ξαπλώνουν πάνω στην ιστιοσανίδα και αφήνουν στο νερό τα πόδια και χέρια τους μοιάζουν καταπληκτικά με φώκιες και τους επιτίθενται. Στους δεύτερους γιατί η μυρωδιά του αίματος από τα πληγωμένα ψάρια που κουβαλάνε μαζί τους οι ψαροτουφεκάδες προσελκύει τους καρχαρίες.

7.    Υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στην ελληνική θάλασσα όπου παρατηρείται μεγάλος αριθμός καρχαριών;
Με επιστημονικά δεδομένα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι στα ανοιχτά της Νότιας Κρήτης (Λεβαντίνη) και αρκετά μίλια από τις ακτές, είναι σχετικά πιο άφθονοι οι πελαγικοί καρχαρίες. Από συζητήσεις με ψαράδες,  αυτοί υποστηρίζουν ότι ανάμεσα Κύθηρα και Κάβο Μαλιά καθώς και ανοιχτά του Καστελόριζου είναι πολύ συχνοί. Να υπενθυμίσουμε από τον Ηρόδοτο και τους Περσικούς πολέμους ότι ο Περσικός στόλος καταστράφηκε από κακοκαιρία ανοιχτά του όρους Άθω (όπου είναι σήμερα το Άγιο Όρος) και οι ναυαγοί κατασπαράχτηκαν από τα πολυάριθμα κήτη.

8.    Οι καρχαρίες είναι τελικά παρεξηγημένο ψάρι; Πως πρέπει να συμπεριφερθεί ένας άνθρωπος εάν τύχει και εμφανιστεί καρχαρίας στη θάλασσα που κολυμπά ή βρίσκεται με τη βάρκα του; 
Ασφαλώς και υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Κάθε χρόνο παγκόσμια σκοτώνονται 5-10 άνθρωποι από καρχαρίες, ενώ με την αλιεία θανατώνονται πάνω από 100.000.000 καρχαρίες! Δεν είναι βέβαια κατοικίδια ζώα οι καρχαρίες και αυτές οι σκηνές που κάποιοι κολυμπούν μαζί και χαϊδεύουν καρχαρίες μπορεί να θεωρηθούν και παραπλανητικές. Θεωρητικά πάντα, θα πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες και σπασμωδικές κινήσεις που τραβούν την προσοχή των καρχαριών. Επίσης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην περιοχή του ρύγχους και αν κάποιος/-α έχει τα κότσια θα μπορούσε να τον χτυπήσει εκεί για να τον αποτρέψει. Όλα αυτά είναι θεωρίες, έχουν γίνει έρευνες-πειράματα από το Αμερικάνικο ναυτικό από πολύ παλιά για να εφευρεθούν χημικές ουσίες ή στολές που θα προστάτευαν από καρχαρίες, χωρίς κάτι ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
Γενικά, οι άνθρωποι δεν είναι το …αγαπημένο τους φαγητό! Συνήθως μας συγχέουν με κάποια φώκια και αφού επιτεθούν και συνειδητοποιήσουν το λάθος τους δεν επανέρχονται. Βέβαια τα τραύματα μπορεί να είναι ήδη πολύ σοβαρά.

9.    Οι έλληνες ψαράδες αλιεύουν τον καρχαρία; Υπάρχει οργανωμένη αλιεία του καρχαρία στην Ελλάδα;  
Ο καρχαρίας είναι ο γνωστός «γαλέος» που πωλείται στις ταβέρνες και στα super market. Πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι ο γαλέος είναι καρχαρίας. Όλα τα είδη πωλούνται με την ονομασία αυτή σαν φιλέτο. Τα μικρά σκυλοψαράκια πωλούνται ολόκληρα και τα κάνουν σούπα συνήθως. Οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες πιάνονται συνήθως στα επιφανειακά παραγάδια που αλιεύουν για ξιφίες ή τόννους. Άλλα είδη (σκυλάκια-κεντρόνια) πιάνονται είτε με τράτες είτε με παραγάδια του βυθού ή ακόμα και με δίχτυα. Δεν «τρελαίνονται» οι ψαράδες να πιάνουν καρχαρίες. Συνήθως τους πληρώνονται από τον έμπορα 2 Ευρώ/κιλό ενώ στις ψαραγορές φθάνουν να πωλούνται 5-7 Ευρώ/κιλό. Άλλα ψάρια είναι αυτά που κυνηγάνε να πιάσουν, πιο πολύτιμα (ξιφίες, τόννους, συναγρίδες, σφυρίδες, μπαρμπούνια κλπ.)
Άρα, δεν υπάρχει οργανωμένη αλιεία που να στοχεύει καρχαρίες. Υπάρχουν περιστασιακά κάποιοι που βγαίνουν με «σκυλοπαράγαδα» που είναι χοντρά παραγάδια με σύρμα αντί για πετονιά (για να μην κόβεται από τα δόντια τους) και ψαρεύουν σαπουνάδες και κεντρόνια στα μεγάλα βάθη. Αν η αξία τους στην αγορά ανέβει μελλοντικά, δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση να στραφούν αρκετοί σε αυτό το είδος αλιείας.

10.    Η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την αλιεία ορισμένων ειδών καρχαριών που απειλούνται με εξαφάνιση ή όχι;
Ιδιαίτερες δεσμεύσεις της χώρας μας υπάρχουν για προστασία συγκεκριμένων ειδών καρχαριών (λευκός καρχαρίας, καρχαρίας προσκυνητής). Γενικά η νομοθεσία της Ε.Ε. έχει δεχτεί κριτική σε αυτό το σημείο. Άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. (ΗΠΑ, Καναδάς, Ν. Αφρική, Αυστραλία) έχουν λάβει εδώ και πολλά χρόνια αυστηρά μέτρα για την προστασία συγκεκριμένων ειδών, είτε απαγορεύοντας τελείως την αλιεία τους (λευκός καρχαρίας) είτε θέτοντας όρια στην ετήσια αλιευτική παραγωγή.

11. Είναι επιβεβλημένη η ενημέρωση τόσο των ψαράδων όσο και των ελλήνων για το τι εστίν καρχαρίας δεδομένο του ότι θεωρείται από τους περισσότερους ψάρι  "δολοφόνος";
Οι ψαράδες δεν φοβούνται τους καρχαρίες όσο ίσως οι περισσότεροι από εμάς. Τους βλέπουν σαν κέρδος άλλωστε. Εξάλλου δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη ζημιά σε αυτούς ή στα εργαλεία τους. Π.χ. τα δελφίνια ή οι φώκιες προξενούν πολύ μεγάλες ζημιές στα δίχτυα τους και σίγουρα τα ‘αντιπαθούν’ περισσότερο…
Πάντως όταν πιάνουν καρχαρία, ακόμα κι αν έχουν αποφασίσει ότι δεν αξίζει να τον εμπορευτούν, υπάρχει μία πρακτική να μην τον αφήσουν ελεύθερο, αλλά να τον θανατώνουν.
Θα πρέπει να επισημανθεί η διαφορά π.χ. των κυνηγών με τους ψαράδες. Οι κυνηγοί σκοτώνουν για σπορ, ενώ οι ψαράδες κατ’ απαίτηση δικιά μας. Είμαστε με μία έννοια «κλεπταποδόχοι» ως πελάτες-καταναλωτές, αν θεωρήσουμε ότι τα ζώα αυτά αφαιρούνται από την θάλασσα για να εμπορευτούν. Μάλλον οι καταναλωτές θα έπρεπε να ενημερωθούν περισσότερο για την απειλή που λέγεται άνθρωπος και δοκιμάζει τους πληθυσμούς των καρχαριών.

12. Έχουν γίνει έρευνες-στατιστικά στοιχεία για τους "ελληνικούς" καρχαρίες;  
Δυστυχώς, επειδή οι καρχαρίες δεν είναι πολύτιμα εμπορικά είδη, δεν αποτέλεσαν ποτέ προτεραιότητα στις έρευνες-μελέτες όχι μόνο των Ελληνικών ερευνητικών κέντρων αλλά ούτε και του εξωτερικού.
Γνωρίζουμε λιγότερα από όσο θα περίμενε κανείς και αυτό αποτελεί την μεγάλη ανησυχία της επιστημονικής κοινότητας. Έχει ξεκινήσει μία μεγάλη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο να εκτιμηθεί η κατάσταση των αποθεμάτων καρχαριών γιατί υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για μείωση σε βαθμό απειλής για την ύπαρξή τους.
Για την Ελλάδα και στα πλαίσια Ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος (Project 97/050 DG XIV – Bycatches  and discards of sharks in the large pelagic fisheries of the Mediterranean Sea) μελετήθηκαν κατά την 4-ετία 1998-2001 οι συλλήψεις πελαγικών καρχαριών από τον ελληνικό αλιευτικό στόλο, ενώ η έρευνα συνεχίζεται στα πλαίσια κάποιων διατριβών. Επίσης στα πλαίσια του Εθνικού Προγράμματος Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων, από το 2002 η Ελλάδα δηλώνει στις ετήσιες εκθέσεις της προς την Ευρ. Επιτροπή και τις συλλήψεις πελαγικών καρχαριών. Η πληροφορία αυτή δεν δίνεται σε επίπεδο είδους. Τέλος, στα πλαίσια του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος MEDITS , από το 1994 μελετώνται συστηματικά τα βενθικά αποθέματα της Μεσογείου με πειραματικές δειγματοληψίες σε μηχανότρατες.
Δυστυχώς, επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία από το μακρινό παρελθόν, είναι αδύνατη η σύγκριση, ώστε να φανεί αν υπάρχει κάποια φανερή μείωση ή όχι στους πληθυσμούς τους.
Η βάση δεδομένων του FAO (Food and Agricultural Organization of the United Nations) δίνει για την Ελλάδα τα ακόλουθα στοιχεία:
Από το 1950 μέχρι το 2007 η μέση ετήσια παραγωγή καρχαριών και σαλαχιών (χονδριχθύων) ήταν 1140 μετρικοί τόνοι (min 500 – max 2500).
Η ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας www.statistics.gr) στα ετήσια δελτία Εθνικής παραγωγής από το 1982 έως το 2006 δίνει τιμές:
Γαλέοι: 334 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Σκυλόψαρα: 200 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Δυστυχώς δεν ξέρουμε η κατηγορία «Γαλέοι» ή «Σκυλόψαρα» ποια είδη περιλαμβάνει, υπάρχει μεγάλο κενό. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

13. Υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο που είναι σημαντικό να επισημανθεί;
- Θα πρέπει να διευκρινιστεί γιατί οι καρχαρίες κινδυνεύουν τόσο πολύ σε σύγκριση με άλλα ψάρια που αλιεύονται με μεγαλύτερη ένταση. Οι καρχαρίες βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Μέσα στους αιώνες εξελίχτηκαν έτσι ώστε οι φυσικοί τους εχθροί να είναι ελάχιστοι. Κατά συνέπεια προσαρμόστηκαν σε αυτά τα δεδομένα. Έτσι, μεγαλώνουν με πολύ αργούς ρυθμούς, ενηλικιώνονται-ωριμάζουν σε μεγάλη σχετικά ηλικία και γεννούν λίγα σχετικά μικρά. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και ιδιαίτερα η αλιεία, εισήγαγε έναν παράγοντα θνησιμότητας που από τη φύση τους δεν ήταν προετοιμασμένοι να αντεπεξέλθουν. Σύγχρονες εργασίες στον Ατλαντικό Ωκεανό μιλάνε για δραματική μείωση ορισμένων ειδών (έως και 80%). Ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι καρχαρίες δεν μπορούν να υποστηρίξουν επαγγελματική αλιεία και αναφέρουν παραδείγματα όπου όταν η αλιεία στράφηκε στους καρχαρίες τα αποθέματα κατάρρευσαν και δεν έχουν επανέρθει εδώ και δεκαετίες (Galeorhinus galeus στην Καλιφόρνια  πριν το 1950,  Lamna nasus στις Καναδικές ακτές δεκαετία του ’60, Cetorhinus maximus, Ιρλανδία δεκαετία του ’50 και ‘60).
- Αν και το κρέας τους δεν έχει ιδιαίτερη αξία, τα πτερύγιά τους θεωρούνται εξαιρετική νοστιμιά στην κουζίνα της Άπω Ανατολής και γι’ αυτό είναι σύνηθες το φαινόμενο να αφαιρούνται τα πτερύγια και να απορρίπτεται το υπόλοιπο σώμα.
- Η αναπαραγωγή είναι εσωτερική (όπως δηλαδή και στους ανθρώπους), υπάρχουν όργανα σύζευξης («γονοπόδια» ονομάζονται στα αρσενικά) και το ζευγάρωμα είναι αρκετά βίαιο. Σε ορισμένα είδη τα θηλυκά έχουν διπλάσιο πάχος τοιχώματος στο δέρμα τους ώστε να αντέχουν στα δαγκώματα των αρσενικών.
- Έχει παρατηρηθεί ότι δεν εμφανίζουν καρκινοπάθειες και αυτή η ιδιαιτερότητά τους, έχει εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, προσπαθώντας να βρουν την αιτία. Πειράματα με φαρμακευτικές ουσίες-σκευάσματα από χόνδρινο σκελετό καρχαρία ή με χάπια σκουαλένιου (μία ουσία που υπάρχει στο συκώτι τους) δεν ήταν ενθαρρυντικά μέχρι σήμερα.



ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ